Warto również być świadomym tego, że na wysokość rachunku wpływa nie tylko to, ile gazu zużyjemy, ale także opłaty stałe, w tym: taryfowa, abonament, opłata sieciowa stała (dotyczy utrzymania sieci), opłata sieciowa zmienna (płacimy za gaz o określonych parametrach, jeśli nie będzie spełniał tych kryteriów, będziemy mogli domagać się odszkodowania).
„Ruchomymi” elementami rachunku są pozostałe dwie opłaty czyli – cena gazu oraz faktyczne zużycie. Jeśli chodzi o cenę błękitnego paliwa – na jej wysokość wpływa zarówno taryfa, jak i miejsce naszego zamieszkania (region). Czym zatem jest grupa taryfowa? Według oficjalnej definicji – to grupa odbiorców, którzy nabywają paliwa gazowe (albo korzystający z usług dystrybucyjnych lub usługi kompleksowej), którzy objęci są jednym zestawem cen albo stawek opłat oraz warunków ich stosowania. Wyróżnia się różne taryfy dla odbiorców indywidualnych oraz firm. Oprócz tej, istnieje jeszcze inna kategoryzacja dotycząca rodzaju gazu. Wyróżnia się tu taryfy: S i Z (gaz zaazotowany), B i R – propan butan oraz W (najpopularniejsza – gaz wysokometanowy).
Taryfy gazowe – gospodarstwa indywidualne
Zazwyczaj gospodarstwa domowe używają gazu wysokometanowego, w związku z tym w tym przypadku mamy do czynienia przede wszystkim z grupą odbiorców W. W tej grupie wyróżniamy kilka podgrup: W-1, W-2, W-3 oraz W-4. Różnią się one między sobą ilością odbieranego gazu (ujętą w systemie rocznym). W przypadku trzech pierwszych podgrup rozróżnia się jeszcze trzy warianty (zależnie od liczby odczytów gazomierza w roku umownym).
W-1: w tej grupie znajdują się te gospodarstwa domowe, które zużywają nie więcej niż 3.350 kWh (mowa tu o małych odbiorcach, gdzie gaz głównie wykorzystywany jest w kuchence, jednym odbiorniku gazy).
W-2: gospodarstwa zużywające od 3.350 kWh do 13.350 kWh (dwa odbiorniki gazu).
W-3: zużycie roczne na poziomie pomiędzy: 13.350 kWh do 88.900 kWh ( zwykle są to gospodarstwa gdzie gaz pobierają trzy odbiorniki gazu – kuchenka, piecyk do ogrzewania wody oraz system ogrzewania pomieszczeń – np. kocioł CO).
W-4: oznacza nieruchomość o mocy obliczeniowej przekraczającej 40 kW, są to odbiorcy pobierający ponad 8000 m3 gazu rocznie, często także firmowi. W tej grupie nie rozróżnia się podgrup.
Jak już wyżej wspomnieliśmy – dodatkowe podgrupy wyznacza się w zależności od liczby odczytów realizowanych w ciągu roku. W związku z tym mogą się tu pojawić różne warianty taryf, takie jak: W-1.1, W-1.2, W-12T. Pierwsza opcja dotyczy jednego odczytu w ciągu roku i jednej faktury rozliczeniowej, W-1.2 to dwa odczyty gazu w roku umownym, faktura rozliczeniowa – 2 razy w roku. W obu przypadkach – prognozy i płatności wykonywane są co dwa miesiące. W ostatnim – W-1.12T odbywa się jeden odczyt gazu w roku umownym, faktura wystawiana jest co miesiąc. Stan licznika klient musi zgłaszać raz w miesiącu do sprzedawcy gazu.
Taryfy gazowe dla firm
Taryfy gazowe dla odbiorców firmowych to: W-4, W-5, W-6, W-7 oraz W-8. Ostatnia z taryf różni się od pozostałych ciśnieniem gazu – to powyżej 0,5 MPa. Taryfy różnią się tak jak w przypadku taryf dla klientów indywidualnych wielkością zużycia.
Kiedy warto zmienić taryfę?
Nad zmianą powinniśmy się zastanowić jeśli:
#1 nie pasuje nam obecna liczba odczytów licznika rocznie – by zapewnić sobie lepszą kontrolę nad bieżącym zużyciem, a tym samym wysokością rachunków,
#2 gdy wiemy, że w danym okresie rozliczeniowym zużyjemy więcej gazu.
Uwzględnić więc musimy takie kluczowe czynniki jak: poziom rocznego zużycia, miejsce odbioru gazu, system rozliczeń ze sprzedawcą i oczywiście moc umowną.
Taryfy dla odbiorców gazu – podobnie jak na rynku dystrybucji energii elektrycznej – nie tylko porządkują ów rynek, ale również pozwalają klientom na elastyczne działania w zakresie wprowadzania korzystnych dla nich zmian – np. klient indywidualny może dokonać zmiany taryfy u jednego sprzedawcy co dwanaście miesięcy. Warto mieć świadomość istnienia takiej możliwości i racjonalnego korzystania z niej.
